بررسی پاسخهای پارامتریک ساختمانهای فولادی با سیستم جداگرلرزه ای الاستومری

بهسازی با جداساز لرزه ای الاستومری سیستمی را تشکیل می دهد که همراه با انعطاف پذیری پایه ساختمان، پاسخ سازه در طبقات را کاهش می دهد. به طور کلی افزایش پریود و استهلاک انرژی توسط ایزولاتورها موجب کاهش جابجایی نسبی و برش موثر طبقات می شود. همچنین سیستم جداگر لرزه ای موجب افزایش سطح عملکرد سازه پس از وقوع زلزله می گردد. در این تحقیق از دو نوع سیستم قاب خمشی و مهار بندی با اتصالات ساده در سه تیپ طبقاتی متفاوت استفاده شده است. پریود و میرایی بالشتک های الاستومری در سه سطح کم، متوسط و بالا انتخاب گردید، سپس پریودها و میرایی ها برای تمامی حالات باهم ترکیب شدند این مطالعه برای دو سطح خطر زلزله متوسط و شدید انجام گرفت، نشیمن ها با توجه به وزن موثر وارد بر آنها در زیر ستون ها محاسبه و طراحی شدند و کلیه مدلها به دو روش استاتیک غیر خطی و تاریخچه زمانی غیر خطی مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج کار مشخص می نماید که تأثیر افزایش پریود و سطح میرایی، بسته به سطح زلزله و نوع سیستم قابی در کاهش پاسخ لرزه ای سازه محدود است. بررسی پاسخ ها برای ساختمان قاب خمشی نشان می دهد که با ثابت نگه داشتن زمان تناوب، اضافه کردن مقدار میرایی موثر بالشتکها منجر به کاهش پاسخ سازه می گردد، اما افزایش درصد میرایی بحرانی از حد زیاد به فوق العاده بالا تأثیر چندانی در کاهش پاسخ سازه ندارد و برای ساختمان مهار بندی با اتصالات ساده نشان می دهد که در محدوده دوره تناوب بالا برای ساختمان های مرتفع و لاغر افزایش درصد میرایی بحرانی منجر به افزایش پاسخ در رفتار سازه می گردد. مطالعه برای زلزله های شدید نشان داد که هنگام استفاده از نشیمن هایی با خاصیت استهلاک انرژی فوق العاده زیاد، اضافه شدن زمان تناوب پایه تاثیر قابل توجهی در کاهش جابجایی نسبی طبقات ندارد. همچنین عدم اجرای دیافراگم بر روی بالشتکهای فنداسیون موجب آسیب پذیری زیاد در سازه می شود. نوع مدل سازی رفتار واقعی و معادل ایزولاتور ها نشان داد که استفاده از بالشتک معادل خطی ویسکوالاستیک به جای رفتار هیسترزیس واقعی، نمی تواند متضمن تخمین صحیحی از پاسخ لرزه ای باشد.